ขอให้โยมแม่หายไวๆนะ อันนี้ใบโพธิ์มาจากอินเดีย ฝากไปให้โยมแม่​

ผมประหลาดใจมากถามพระคุณเจ้าที่นั่งข้างผมบนเที่ยวบินจากเชียงรายว่าท่านรู้ได้อย่างไรว่าแม่ผมป่วย ท่านบอกว่าได้ยินผมคุยโทรศัพท์กับหมอก่อนเครื่องขึ้นพอดี ผมยกมือน้อมรับและนำกลับเอามาไว้บนหัวเตียงแม่

 

ขอถือโอกาสนี้อัพเดทอาการแม่ให้ทราบกันนะครับ แม่ออกจากรพ.ตั้งแต่วันที่11 ตุลาคมที่ผ่านมา สำหรับผมถือว่าเป็นปาฏิหาริย์มากๆ เพราะแม่มีอาการติดเชื้อแทรกซ้อน อาการดูแย่มาก จนหมอบอกว่าให้เผื่อใจด้วย แต่แม่ก็สู้และกลับมาได้ จนพยาบาลและเตียงข้างๆแซว “นึกว่าป้าจะไม่กลับมาแล้ว” แม่อยากกลับบ้านมากกกกก แบบร้องไห้ขอกลับบ้านเลย และสั่งไว้เลยว่าไม่เอาอีกแล้วนะ ไม่ต้องพาแม่มารพ.อีกแล้วนะ ไม่ต้องใส่ท่ออะไรแล้ว (พยาบาลบอกว่าแม่แอบถามด้วยว่าแม่เป็นอาจารย์ใหญ่ได้ไหม แม่เปรี้ยวมาก)

 

เราพาแม่กลับมาบ้านตามความตั้งใจ จัดที่ทางต่างๆ ให้เหมาะสม ได้อยู่กับปลาทู ปลาทองที่เค้าคิดถึง ได้นอนเก้าอี้ไฟฟ้าตัวใหม่ที่ผมซื้อให้ ได้เจอน้องๆ ที่แวะมาเยี่ยมเยียนไม่ขาดสาย ได้กินของที่อยากกิน ได้คุยเล่นกับพ่อ

เมื่อเราเห็นพ้องกันแล้วว่า “บ้าน” คือทีที่แม่สุขใจที่สุด ผมก็ได้ขอคำแนะนำจากเยือนเย็น เยือนเย็น วิสาหกิจเพื่อสังคม วิสาหกิจเพิ่อสังคมที่เชี่ยวชาญในการดูแลแบบประคับประคองผู้ป่วยที่บ้าน ซึ่งเป็นสิ่งที่ทำให้ผมอุ่นใจมากๆ

 

หลังจากออกจากรพ.อาการแม่ทรุดลงเรื่อยๆครับตามธรรมชาติของโรค แม้ว่าเราจะยังให้คีโมกินอยู่ ความประสงค์ของแม่อีกอย่างคือ ขอไม่ทรมาน ผมก็หวังว่ามันจะเป็นเช่นนั้นในวันที่มันมาถึง

 

อย่างไรก็ตามขอขอบคุณทุกกำลังใจ ทุกรูปแบบ ทั้งช่อดอกไม้ ผลไม้ เวชภัณฑ์ หรือ แม่แต่คำพูดและข้อความ มันมีคุณค่ากับผมและครอบครัวมากจริงๆครับ