ความเกื้อกูลระยะท้ายในชุมชน
ความเกื้อกูลระยะท้ายในชุมชน
คุณเปิ้ล อายุ 55 ปี พักอาศัยอยู่ในชุมชนบ้านครัว มีเพื่อนบ้านแบ่งปันที่นอนในห้องเดียวกัน ใช้ชีวิตรับจ้างหาเช้ากินค่ำมาตลอด คุณเปิ้ลพบว่ามีก้อนแข็งที่เต้านมด้านขวา จนเริ่มปวดแขนขวา แต่ไม่ได้รับการตรวจรักษาใด ๆ กว่าสองปี เพราะว่าไม่มีบัตรประชาชน (บิดามารดาเสียชีวิตตั้งแต่ยังเด็ก) ต่อมาเริ่มมีก้อนที่ขมับขวามาประมาณ 1 ปี ก้อนโตขึ้นเรื่อย ๆ แต่ไม่เจ็บปวด จนเมื่อสองเดือนที่แล้วมีอาการเดินเซล้มชนลูกบิดประตู เริ่มปวดที่ก้อนขมับที่ขนาดใหญ่ขึ้นเรื่อย ๆ 
อยู่มาวันหนึ่ง ขณะที่กำลังเดินอยู่ในชุมชน คุณเปิ้ลโดนไม้ฟาดที่บริเวณหลังด้านขวา มีอาการปวดแขนมากขึ้น ยกแขนไม่ได้ ทางอาสาสมัครมูลนิธิเส้นด้ายพาส่งโรงพยาบาล แพทย์ตรวจแล้วลงความเห็นว่าน่าจะเป็นมะเร็งเต้านมกระจายไปกระโหลกศีรษะ และพบว่ามีไตเสื่อมด้วย แต่เนื่องจากผู้ป่วยไม่มีบัตรประชาชน จึงไม่ได้ไปรับการตรวจรักษาต่ออีก เมื่อกลับมาพักอยู่ที่บ้าน สองสัปดาห์ผ่านมามีอาการปวดมาก นอนตลอด ลุกเดินไปห้องน้ำพอได้บ้าง กินน้อยลง รู้สึกปากขม ไม่อยากกินอาสาสมัครมูลนิธิเส้นด้ายจึงปรึกษาเยือนเย็นเพื่อการดูแลที่บ้าน
คุณเปิ้ลเคยใช้ชีวิตอยู่กินกับสามี 10 ปี ที่ชุมชนครัวฝั่งใต้ แต่ไม่มีลูกด้วยกัน สามีเป็นโรคเลือดจางธาลัสซีเมีย คุณเปิ้ลย้ายมาอยู่กับคุณดี ซึ่งเป็นเพื่อนที่คอยอุปถัมภ์ แม่ของคุณดี ชื่อ ป้าต้อย เป็น อสส.ของชุมชนบ้านครัวเหนือ คุณเปิ้ลเป็นชาวมุสลิม มีคุณนีย์ เพื่อนบ้านช่วยดูแล (คุณนีย์เป็นมะเร็งเต้านม ผ่าตัดและกำลังให้เคมีบำบัดอยู่ 3 จาก 4 ครั้ง) คุณเปิ้ลชอบฟังเพลง ชอบอ่านหนังสือแขก สวดมนต์ตามธรรมเนียมอิสลาม คุณเปิ้ลบอกคุณนีย์ว่าเป็นโรคมะเร็งกระจายไปทั่ว เดี๋ยวคงจะตายแล้ว แต่ไม่กลัวตายนะ เพียงแต่ยังอยากอยู่ช่วยเพื่อนทำงานหาเงิน
อาสาสมัคร อสส. ชุมชนบ้านครัวเหนือ ได้นำทางทีมงานเยือนเย็น วิสาหกิจเพื่อสังคม เดินลัดเลี้ยวตามตรอกของชุมชน จนถึงบ้านของคุณนีย์ ซึ่งอนุเคราะห์ให้คุณเปิ้ลนอนอยู่ร่วมห้อง ในความเจ็บปวด คุณเปิ้ลลุกไม่ไหวแล้ว มะเร็งได้กระจายไปกระโหลกแล้ว น่าจะเบียดสมอง ทำให้แขนขาอ่อนแรง ยังพอสื่อสารได้แต่ฟังยาก ได้ความว่า คุณเปิ้ลไม่กลัวตาย ไม่ต้องการไปโรงพยาบาลอีก ไม่ต้องการเจ็บทรมาน เราได้ให้ยาวิเศษ ที่จะทำให้คุณเปิ้ลหายจากความปวด อธิบายถึงวิธีใช้ยา และอธิบายกับเพื่อนบ้านผู้ดูแลว่า ก้อนที่กดสมอง จะทำให้คุณเปิ้ลหลับมากขึ้นตื่นน้อยลง ในที่สุดจะหลับไม่ตื่น และเสียชิวิตอย่างสงบ ได้ ระหว่างนี้ให้ยาบำบัดความปวดตามอาการอย่างเต็มที่ความหวังอันสุดท้ายของคุณเปิ้ลซึ่งนับถือในความเป็นมุสลิม แจ้งกับทุกคนไว้ว่า เมื่อตายแล้วขอให้นำร่างไปฝังศพในสุสานตามประเพณีและศาสนาของมุสลิม แต่เนื่องจากไม่มีบัตรประชาชน จึงไม่มีใครรับรองตัวตนได้ ผู้นำชุมชน และอาสาสมัครเส้นด้าย จึงช่วยกันดำเนินเรื่องประสานให้ กระทรวง พม. ออกบัตรให้โดยด่วน จนในที่สุดอีกไม่กี่วัน คุณเปิ้ลก็ได้จากไปอย่างสงบ และเพื่อนๆในชุมชนเกื้อกูลกันจัดงานตามความประสงค์ของคุณเปิ้ลจนสำเร็จลุล่วงไปด้วยดี
ขอบคุณผู้นำชุมชน และมูลนิธิเส้นด้ายที่อนุญาตให้นำเรื่องราวและรูปภาพมาประกอบเรื่องเล่าเยือนเย็นฯ