คนเราจะอยู่ได้นานเท่าใด❓
คนเราจะอยู่ได้นานเท่าใด
ถ้างดทั้งน้ำและอาหาร
คุณแม่ปกติแข็งแรงดี จนอายุ 89 ปี เริ่มมีความจำผิดปกติ บางวันจำได้บางวันจำไม่ได้ พูดซ้ำๆ อีก 6 เดือนต่อมา เริ่มไม่ค่อยพูด ลูกพาไปตรวจที่โรงพยาบาล พบว่ามีภาวะสมองขาดเลือดเป็นหย่อม ๆ 3 แห่ง จากเดิมมีสมองขาดเลือดหลายตำแหน่ง รับยามากิน 1 อาทิตย์ อาการดีขึ้นชั่วคราว ต่อมาเริ่มมีอาการประสาทหลอน เช่นพูดกับเด็กผู้หญิงที่ไม่มีอยู่จริง และเริ่มนอนติดเตียงบนแคร่ไม้ หนึ่งปีผ่านไป คุณแม่มีอาการปัสสาวะไม่ออก ลูกพาไปโรงพยาบาล ตรวจพบว่ามีเกล็ดเลือดต่ำ โซเดียมต่ำ ทำ CT Scan พบว่ามีจุดที่ปอด น่าสงสัยว่าเป็นมะเร็งปอดขนาด 2 ซม. ไม่สามารถผ่าตัดได้ จึงไม่ตรวจต่อ กลับมาดูแลกันที่บ้าน คุณแม่เริ่มนอนหลับมากขึ้น ตื่นมาป้อนอาหารและน้ำทางปากผ่านกระบอกฉีดยา คุณแม่ยังคงพูดโต้ตอบพอได้บ้าง แต่เริ่มกินกลืนยาไม่ได้ จึงปรึกษาพยาบาลใกล้บ้านให้มาใส่สายยาง NG ทางจมูก เพื่อให้อาหารและยาได้ ระยะต่อมาไม่นาน คุณแม่เริ่มมีอาการสับสนไม่ตอบโต้ คุณแม่เคยพูดเปรยไว้ว่า อยากอยู่สบายตายสงบ ไม่อยากเจาะคอเจาะปอดใด ๆ ปกติ ครอบครัวตั้งใจเคารพตามความประสงค์ของแม่ จึงปรึกษาเยือนเย็นฯ เพื่อสนับสนุนการดูแลที่บ้าน
คุณแม่ มีลูกสาว 2 คน ปกติคุณแม่ชอบดูข่าวสารสาระชอบการเมือง ชอบออกกำลังกาย ดูทีวีรายการอาหาร และสวดมนต์อิติปิโสเท่าอายุบวก 1 บท ทุกเช้า เริ่มสวดมาหลายปีแล้ว จะะสวดนับเม็ดประคำตลอด ปกติคุณแม่ชอบงานทำบุญออกโรงทานเป็นประจำ เราได้คุยกับลูกสาวและลูกเขยทั้งหมด ทุกคนตระหนักว่า ขณะนี้แม่อยู่อย่างไม่มีคุณภาพชีวิต ถ้าแม่พูดได้คงบอกว่า ให้หยุดแทรกแซงธรรมชาติทุกอย่าง รวมทั้งการให้อาหารและน้ำด้วย เพราะแม่กินเองไม่ได้แล้ว การงดอาหารจะไม่ทำให้แม่หิว เพราะแม่หลับตลอดเวลา และแม่จะไม่ขาดอาหาร เพราะแม่ยังมีอาหารสะสมในตัวมากว่า 90 ปี ครอบครัวจึงเห็นด้วยว่าจะงดการให้น้ำและอาหารตั้งแต่นี้เป็นต้นไป และดูแลตามธรรมชาติ อย่างคนนอนหลับ.
ในวันแรก ๆ ที่งดอาหาร เราได้ตอบคำถามที่ครอบครัวยังคงค้างคาใจทางไลน์ ทุกคนเข้าใจแล้ว ต่อมาทางครอบครัวพบว่ามีข้อดีหลายอย่างหลังการงดน้ำและอาหาร อาการแขนขาที่เคยบวมก็หายไป ความดันโลหิตที่เคยสูงก็ลดลง ผิวหนังที่เคยตึ ดูเหี่ยวลงบ้างตามเวลา ลูกๆบำบัดด้วยการทาโลชั่นที่ผิวให้ชุ่มชื่น คุณแม่นอนหลับสบายตลอดเวลา ลูก ๆ ช่วยพลิกตัวทุกสองชั่วโมง เช็ดตัวทำความสะอาดปกติ การขับถ่ายเริ่มน้อยลง กระตุ้นให้ถ่ายบ้างทุก 3 วัน ครอบครัวตัดสินใจยังคงใส่สายอาหาร NG ไว้ ทั้งที่มิได้ให้ยา น้ำ หรืออาหารแต่อย่างใด ที่ยังใส่ไว้พราะจะได้ไม่ต้องตอบคำถามญาติ ๆ คนอื่นที่มาเยี่ยม ทุกคนดูจะพึงพอใจที่แม่นอนสงบ และบรรยากาศสบาย ๆ เมื่อการงดน้ำอาหารผ่านไป 15 วัน เริ่มสังเกตว่า แม่มีการหยุดหายใจเป็นบางช่วง เช่น หายใจ 8 ครั้งสบาย ๆ แล้วเริ่มหยุดไป 10-15 วินาทีและกลับมาหายใจใหม่ ไม่เคยมีอาการเหนื่อยหอบ หัวใจดูเหมือนเต้นเร็วขึ้นชั่วคราวแล้วก็ลดลงมาปกติ ความดันเลือดก็ยังคงปกติจนเข้าวันที่ 18 จึงเริ่มต่ำลง
เราได้มาเยี่ยมคุณแม่อีกครั้งหนึ่ง ในวันที่ 19 หลังเริ่มงดน้ำและอาหาร คุณแม่อยู่ในความสงบ การตรวจร่างกายดูปกติ ไม่ดูขาดอาหารแต่อย่างใด ครอบครัวเปิดเสียงธรรมะที่คุณแม่ปฏิบัติมาตลอดชีวิตให้ฟังเบา ๆ ในที่สุด ผ่านไป 20 วัน คุณแม่จึงหายใจช้า และหยุดไปอย่างสงบ ท่ามกลางครอบครัวผู้ใกล้ชิดพร้อมหน้า นับเป็นการจากลาที่สงบอบอุ่นขอขอบคุณครอบครัวคุณแม่สุภาพรรณที่อนุญาตแบ่งปันเรื่องราวดีๆเพื่อสาธารณประโยชน์ต่อไป
“แม่…ดวงใจของลูก
ให้เธอได้อบอุ่น…อยู่ในวิมาน